Weterynarz

Zawsze marzyłam o tym aby zostać weterynarzem.

 Weterynarz

ZADANIA I CZYNNOŚCI

Głównym celem pracy weterynarza jest leczenie zwierząt, a w szczególności rozpoznawanie, zapobieganie i zwalczanie ich chorób.

Lekarz weterynarii zajmujący się podstawową opieką zdrowotną zwierząt, w swojej pracy przede wszystkim zajmuje się badaniem stanu zdrowia, rozpoznawaniem chorób oraz leczeniem zwierząt, w tym wykonywaniem zabiegów w chirurgicznych, a także wykonuje badania laboratoryjne oraz diagnostyczne. Udziela porad i konsultacji właścicielom, również w zakresie pielęgnacji zwierząt. Posiada uprawnienia do wydawania opinii i orzeczeń dotyczących leczonych lub diagnozowanych zwierząt oraz do wypisywania recept lekarskich na leki gotowe, apteczne, czy też recepturowe przeznaczone dla zwierząt.

Osoba wykonująca ten zawód może być również pracownikiem inspekcji weterynaryjnej. Zajmuje się wówczas ochroną i zdrowiem zwierząt gospodarskich oraz bezpieczeństwem żywności pochodzenia zwierzęcego. Dzięki temu produkty mięsne, które sprzedawane są w sklepach spełniają wymagania weterynaryjne i możemy je bezpiecznie spożywać. Inspektor weterynaryjny sprawuje nadzór nad ubojem zwierząt, rozbiorem mięsa, przetwarzaniem i przechowywaniem. Pobiera próbki do badania laboratoryjnego. Wystawia wymagane świadectwa zdrowia.

Innym miejscem pracy weterynarza są fermy hodowlane, na których oprócz leczenia zwierząt, sprawuje opiekę weterynaryjna nad hodowlą. Lekarz ten zajmuje się bezpośrednią opiekę nad dużymi stadami zwierząt, działaniem profilaktycznym na poziomie zakładów wylęgowych (fermy drobiu), jak również wykonuje czynności związane z określeniem zdolności rozrodczych zwierząt i ich zaburzeń (bydło, trzoda chlewna). Czasami musi przeprowadzić sekcję zwłok padłego zwierzęcia, która jest niezbędna do rozpoznania choroby.

Lekarz weterynarii może również pracować w placówkach naukowo-badawczych. Prowadzi wówczas działalność dydaktyczną oraz opracowuje naukowe podstawy ochrony zdrowia zwierząt i higieny produktów zwierzęcych. Zadania te są realizowane poprzez prowadzenie badań naukowych, wykonywanie ekspertyz i udzielanie konsultacji Ministerstwu Rolnictwa, wojewódzkim lekarzom weterynarii oraz innym lekarzom weterynarzom.

 ŚRODOWISKO PRACY

Warunki materialne

Podstawowym miejscem pracy lekarza weterynarii jest zakład leczniczy dla zwierząt. Może to być: gabinet, przychodnia, lecznica i klinika weterynaryjna oraz laboratorium diagnostyczne. Na gabinet weterynaryjny składa się przeważnie pokój przyjęć z poczekalnią, oraz zaplecze sanitarne i socjalne. Pokój przyjęć wyposażony jest odpowiednio w aparaturę i sprzęt dostosowany do zakresu świadczonych usług weterynaryjnych, sprzęt i urządzenia do przechowywania produktów leczniczych i wyrobów medycznych. Przychodnia i lecznica posiada dodatkowo salę zabiegowo-operacyjną.

Inaczej pracuje lekarz w warunkach wiejskich. Lecznica jest wyłącznie bazą wypadową. Pracę swą lekarz wykonuje najczęściej w miejscu, do którego został wezwany, np. w stajni, oborze, chlewie, kurniku czy pastwisku. Warunki pracy bywają więc często bardzo trudne. Pomieszczenia są często źle oświetlone, panuje w nich zaduch, nieprzyjemny zapach

Pracując z chorymi zwierzętami, lekarze są narażeni na wirusy i bakterie groźnych chorób zakaźnych i inwazyjnych, jak np. bruceloza, toksoplazmoza. Możliwość wypadków przy pracy też jest bardzo duża. Najczęściej są to: pogryzienia, kopnięcia, przygniecenia, szczególnie niebezpieczne przy pracy z dużymi zwierzętami.

Warunki społeczne

Praca lekarza weterynarii ma najczęściej charakter indywidualny i samodzielny, lecz w dużej mierze opiera się na kontaktach z ludźmi, np. właścicielami zwierząt. Lekarz podczas wywiadu uzyskuje od nich niezbędne dla przebiegu procesu leczenia zwierzęcia informacje. W zamian udziela rad i informuje, jak prawidłowo pielęgnować zwierzę i jak zapobiegać chorobom. W obecnej sytuacji rynkowej zawód lekarza weterynarii wymaga coraz większych i bardziej zróżnicowanych kontaktów z ludźmi. Świadcząc usługi lekarz musi umieć promować i zachęcać do korzystania ze swoich usług. Lekarze zajmujący się sprzedażą lekarstw czy sprzętu medycznego powinni zgłębiać techniki sprzedażowe, które wykorzystają w kontakcie z kontrahentem czy właścicielem zwierząt. Weterynarze pracują również, w większych zespołach, np. podczas trudnych zabiegów operacyjnych, czy w nadzorze weterynaryjnym, w związku z tym bardzo ważna jest umiejętność współpracy. 

Warunki organizacyjne

Godziny pracy lekarza weterynarii nie są stałe, uzależnione są od potrzeb pacjentów zgłaszających się do danego zakładu weterynaryjnego. W lecznicach małych zwierząt lekarze pracują 6-8 godzin dziennie. W przychodniach i klinikach praca odbywa się w dzień i w nocy, a także w dni wolne – występuje tu praca zmianowa – dyżury. W warunkach wiejskich czas pracy jest trudny do określenia, ze względu na konieczność całodobowej gotowości do udzielenia pomocy zwierzętom. 

WYMAGANIA PSYCHOLOGICZNE

 Podstawową cechą lekarza weterynarii powinno być oczywiście zamiłowanie do zwierząt i chęć niesienia im pomocy. Łagodne usposobienie, umiejętne podejście do zwierząt i zdolność wzbudzania u nich zaufania – to podstawowe wymogi zawodu. Ważna jest również umiejętność rozmowy z właścicielami zwierząt. Jedni traktują zwierzęta w sposób przedmiotowy i hodują je w celach konsumpcyjnych, a dla innych zwierzę jest członkiem rodziny. Lekarz musi umieć nawiązać dobry kontakt z właścicielem, aby zebrać jak najwięcej informacji o objawach występujących u zwierzęcia. Równocześnie powinien zdobyć jego zaufanie, by przestrzegał on wszystkich zaleceń lekarza dotyczących pielęgnacji i opieki. Tylko wtedy proces leczenia będzie przebiegał prawidłowo.

Osoba wykonująca ten zawód musi być odważna – pacjentami weterynarza są różne zwierzęta, niekiedy agresywne. W pracy nieodzowne są także wyobraźnia i refleks. Dobry weterynarz musi mieć podzielną uwagę oraz zdolność szybkiego reagowania, zwłaszcza w sytuacjach nieprzewidzianych.

Ponadto lekarza weterynarii musi cechować cierpliwość i dokładność. Cecha ta jest szczególnie ważna u chirurgów, u których niezbędna jest sprawność rąk, precyzja wykonywania ruchów i prawidłowy dotyk. Weterynarz musi być osobą spostrzegawczą – zwierzęta nie mówią o swoich dolegliwościach, natomiast obserwacja ich zachowania pozwala na wyciągnięcie wniosków, będących podstawą diagnozy. Umiejętność logicznego myślenia, kojarzenie danych z wywiadu i uzyskanych z obserwacji umożliwia prawidłowe rozpoznanie choroby.

Zawód ten powinny wybierać osoby, które lubią pracować samodzielnie i podejmować samodzielne decyzje. Bardzo często lekarz nie ma możliwości skonsultowania przypadku chorego zwierzęcia z innym lekarzem i sam musi podjąć ryzyko rozpoczęcia konkretnej drogi leczenia. Zdarza się jednak, że lekarze współpracują ze sobą, np. przy trudnych zabiegach chirurgicznych. Wówczas powinni tworzyć zespół wzajemnie rozumiejących się i współdziałających osób, wykonujących określone czynności niezbędne do prawidłowego przeprowadzenia zabiegu.

Następną bardzo ważną cechą w zawodzie lekarza weterynarii jest chęć ciągłego kształcenia się. Powinien on śledzić fachową literaturę, gdyż zapewnia to poszerzenie jego wiedzy o najnowsze, bardziej efektywne metody pracy.

 

wymagania fizyczne i zdrowotne  

 Lekarz weterynarii musi posiadać sprawny układ kostno-stawowy i mięśniowy, ponieważ praca jest najczęściej wykonywana w ruchu (chodzenie, schylanie się, sięganie) lub w pozycji stojącej przez dłuższy czas (chirurdzy). Niezbędny jest dobry słuch (osłuchiwanie pacjenta), dobry wzrok (oględziny pacjenta, badanie mięsa gołym okiem i pod mikroskopem), sprawny węch (badanie mięsa i jego przetworów). Przeciwwskazaniem zdrowotnym do pracy w tym zawodzie jest słaba budowa ciała, daltonizm, osłabienie słuchu. Przy pracy ze zwierzętami przeciwwskazaniem jest również uczulenie na sierść. W zawodzie tym nie ma możliwości zatrudnienia osób niepełnosprawnych.

warunki podjęcia pracy w zawodzie  

            Chcąc podjąć pracę lekarza weterynarii, trzeba legitymować się dyplomem wyższej uczelni, wydział lekarsko-weterynaryjny. Warunkiem podjęcia pracy w Weterynaryjnej Inspekcji Sanitarnej jest posiadanie zaświadczenia o dodatkowo ukończonym kursie uprawniającym do pracy w tym kierunku. Większe szanse w otrzymaniu pracy mają mężczyźni niż kobiety. Najtrudniej jest absolwentom, ponieważ pracodawcy wolą zatrudniać osoby już z pewnym doświadczeniem zawodowym.

Korzystałam z treści zawartej w tomie VI w Przewodniku po zawodach wydanie II Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej Warszawa 2003.